Þegar ég var 23ja og yngri.

Þá var Þórsmörkin í algleymingi.  Þangað fórum við félagarnir, vöknuðum á morgnana í ælunni, stundum stóð hausinn uppúr svefnpokanum og stundum tærnar. Stundum komst maður ekki í svefnpokann og vaknaði þá undir eða ofaná svefnpokanum, eða bakvið tjald, ef maður þá fann það.  Við kunnum ekkert með áfengi að fara sem var tíðarandinn.  Bjórinn var algerlega bannaður, þessi stórhættulegi drykkur, við fengum bara vodka, brennivín, gin eða sjénever o.s.frv. 

Hegðanin var líkt því sem sést á myndbandinu hans Magnúsar Þórs frá Írskum dögum.  Æpt, gargað, öskrað og gólað.  Ekki kveitur varðeldur í vinahópi, né sungnir ættjarðarsöngvar, skátasöngvar og María, Mária o. s.frv., nei bara gólað og slegist.

Þegar svo var tekið saman og farið heim, þá voru þeir fáir sem engir, sem þrifu eftir sig og tóku draslið sitt og ruslið saman, hvað þá að koma því í burt.

"Einhverstaðar verða vondir að vera" sagði þursinn í Drangey þegar biskupinn var að blessa bergið til að losa það við óvættina úr berginu.

Ég tel það ekki til mannréttindabrota, né brota á jafnræðisreglunni að ætlast til að ungt og hraust fólk fái ekki að hrella samborgara sína og fjöldkyldufólk á fjölskylduhátíðum.  Ungt, hraust og heilbrigt fólk sem vill fara á fyllirí, sem oft ber nauðsyn til að gera, til að sletta ærlega úr klaufunum á þessum uppvaxtarárum, sama þótt laganna bókstafur segir að við séum fullorðin 18 ára, þá erum við það ekki í félagslegum þroska - það veit ég - á að fá að gera það allt > í vernduðu umhverfi.  Við erum afkomendur Víkinga og Íra, sem er ákaflega eldfim blanda eins og allir þekkja. Því verður ekki breytt héðan af.  Það held ég að sé hugmynd að vera með tjaldsvæði fjarri mannabyggðum, með salernisaðstæðum og sturtuklefum, allt innan girðingar, hljómsveitarpöllum og danspöllum o.s.frv. Síðan yrði aðgangseyrir einhverjar krónur (t.d., fáein þúsund), svæðið opið frá fimmtudagsmorgni til þriðjudagskvölds og aðkeyptir verktakar (t.d., (alls ekki lögreglan!!!) Björgunarsveitarmenn eða/og Sniglarnir sem tókst svo vel upp hjá Húnaveri hér um árið) sjá um eftirlit, fíkniefnaleit (horfa fram hjá bjór og brennsa) og síðan að taka til á svæðinu eftir þessa löngu helgi.  AÐGANGSEYRIRINN á að sjá um að greiða þessum verktökum góð laun fyrir vel unnin störf.

En einhversstaðar verður kynslóðin, sem mun taka við af okkur, að fá að hlaupa af sér hornin.

Kveðja, Björn bóndi.

 

Yngri en 23 ára bannað að tjalda nema í fylgd með fullorðnum

Athugasemdir

[Jónas (IP-tala skráð) 14.5.2008 kl. 15:18]

Mér finnst þessi póstur vera afar fordómafullur í garð unglinga.

Þó að þú hafir verið vandræðaunglingur þýðir það ekki að allir séu það.

Kv. Jónas (18 ára)

[Sigurbjörn Friðriksson, 14.5.2008 kl. 16:07]

Elsku Jónas minn.

Þakka þér fyrir þarflega ábendingu og réttláta.  Jákvæð uppbyggileg gagnrýni er það sem gildir.

Ég skal útskýra fyrir þér sjónarmið mitt.  Það er sprottið eingöngu af eigin reynslu.  Það var fullt af jafnöldrum sem höfðu ekki gaman af né vilja til að umgangast okkur þessa ofvirku á þeim tíma.  En þá var það þannig, að það var drukkið sjaldnar en nú og meira magn í einu.  Fylliríin voru stærri; e.t.v., í líkingu við myndbandið hans Magnúsar Þórs sem er í einni athugasemdinni.  En staðreyndin er sú að stór hluti ungs fólks hagar sér eins og þeir séu afkomendur Víkinga og Íra, sem flestir Íslendingar eru og myndbandið góða, hans Magnúsar Þórs segir margt fleira en fáein orð geta sagt.

Fyrir ykkur þægu börnin þeirra Evu og Adams (eða Asks og Emblu (gamla góða goðafræðin)) geta alltaf fengið að vera í tjaldinu hjá pabba og mömmu, eða stóru systur eða stóra bróður.  Þið þurfið ekki alltaf að handa inni í tjaldi, þið getið þessvegna gengið um svæðið, bara haga sér vel!

En það er eitt sem þú þarft að skilja, að til að hafa lög og reglur í lagi, þá þarf stundum að koma böndum á kringumstæðurnar.  Skemmtilegur enskur málsháttur: "Til að búa til eggjaköku, þá þarf að brjóta nokkur egg." ("To make an omelett, you need to break few eggs.")  Þá er ýmislegt gert sem fólk þar einfaldlega að sætta sig við.  Hraðatakmarkanir á þjóðvegum eru ekki sett heiðvirðum ökumönnum til höfuðs, heldur hinum bjánunun sem aka eins og fábjánar.  En það þurfa allir að fara eftir þeim reglum!

Kær kveðja, Björn bóndi.