Er sjálfræðisaldur of hár (18 ár) ?

Ég er af þeirri kynslóð þegar sjálfræðisaldurinn var 16 ára og unglingar þá gátu forðað sér frá heimilum Þar sem drykkjuskapur, heimilisofbeldi og kyferðisofbeldi viðgekkst, án þess að hægt væri að kalla til Lögreglu og færa unglinginn nánast í járnum aftur inná ofbeldisheimilið að ósk foreldar eða annarra forræðismanna.  Síðar var lögunum breytt til "samræmis" við önnur vesstræn lönd.  Ég man eftir því að Páll Pétursson fyrrum alþingismaður og ráðherra var eindregið á móti þessu og sagði eitthvað á þessa leið: "Þá á ekki að geyma unglinga of lengi í bómull".  Þar er ég eindregið sammála Páli þótt hann sé Framsóknarmaður.  Hann er einn af fáum "góðum og virðinigarverðum" Framsóknarmönnum sem fer óðum fækkandi, því miður.  Það er gott að eiga góða og heiðarlega andstæðinga. 

Ein aðalrökin fyrir því að hækka sjálfræðisaldurinn var að; ef unglingurinn færi út á glapstigu, t.d., afbrot allskonar, t.d. innbrot, í neyslu fíkniefna o.s.frv., þá þurfti ekki að fara í þá vinnu við "sviptingu sjálfræðis" þá var nóg að spyrja foreldrana og málið var leyst, og hægt að vista unglinginn á viðeigandi stofnun eða hæli o.s.frv.

Þannig eru allir unglingar settir undir sama hatt, "grunaðir að verða tilvonandi afbrotamenn og fíkniefnaneytendur".  Mér finnst sjálfsagt að breyta þessum lögum aftur (til baka), þótt það kosti að Íslending séu aftur og einu sinni enn, með sín séreinkenni, svo sem mannréttindi unglinga. 

Að kalla allt undir 18 ára aldri "börn" er fásinna.  Nú er ekki lengur talað um bernsku, æsku, táninga, unglinsár, það eru allir "börn", jafnvel 2ja barna mæður í sambúð sem eru að verða 18 ára eru ennþá skráð "börn". 

Fáránlegt.  Með því að vantreyst unglingum í sífellu, þá fá þeir ákaflega misvísandi og röng skilaboð.

Kær kveðja, Björn bóndi   

 

Börnin vitni að ofbeldi