Mannréttindi að fá að deyja með reysn.

Ef fólk er orðið þreytt á lífinu, búið að skila lífsverki sínu, telur sig ekki eiga neina framtíð, jafnvel (sem er ekki í þessu umrædda tilviki) er helsjúkt af sjúkdómi sem þýðir e.t.v., miklar þjáningar og angist allt til dauðadags; hvers vegna má það fólk ekki deyja að eigin ósk með hjálp vinar, ættingja, maka eða t.d., læknis, til að forða því að fara út í e.t.v., sóðalegt sjálfsvíg, með byssu, hnífi, hengingaról eða drekkingu, svo eitthvað sé nefnt.

Sumir þeir sjúklingar sem ég tel að eigi rétt á að fá að deyja að eigin ósk eru svo illa karlægir að þeir geta ekki komist út í apótek til að kaupa sér hráefni í lyfjakokkteilinn góða sem minnst er á í fréttinni til að blanda kokktelinn sjálf.  Hví má ekki veita aðstoð?  Þetta er leyft í a.m.k., Hollandi og ég held fleiri löndum.  Þar verður þetta að vera "uppi á borðinu" svo ekki sé misneyting til að koma einhverjum fyrir kattarnef, sem ekki vill deyja.   Þar er þetta yfirleitt framkvæmt á sjúkrahúsi undir eftirliti, til að tryggt sé að allt sé með felldu.

Með kveðju,

Björn bóndi.

 

 

 

Lögum breytt vegna aðstoðar við sjálfsvíg?

Athugasemdir

[Magnús Ó. (IP-tala skráð) 4.7.2008 kl. 14:04]

Sammála.

Við endum líf dýra til að lina þjáningar þeirra, en við höldum lífinu í fársjúku og sárkvöldu fólki, oft gegn vilja þeirra. Fólki sem á sér enga von um bata heldur sér fram á að kveljast áfram þar til dauðinn miskunnar sig yfir það.

Hvaða skynsemi er í þessu?